16 November 2004 + 9 - 13 Aan de slag met andermans werk
Ik heb er al erg vaak over de site van Downhill Battle gepost: een Amerikaans initiatief om de ellende van de RIAA in de VS de kop in te drukken en om de zegeningen van het internet positief toe te passen, zeker daar waar het gaat om filesharing en downloaden. Er is nu steun vanuit onverwachte hoek gekomen: de artiesten zelf! Het muziekblad Wired heeft, samen met Creative Commons, namelijk een complete cd online gezet, met daarop exclusieve nummers van topartiesten als de Beastie Boys, David Byrne en Thievery Corporation. De muziek is 'RIAA free' en mag geript, gesampeld, gemixt, hergebruikt en geshared worden zonder copyright of sampling problemen. Zolang je de muziek maar niet gebruikt voor eigen commercieel gewin, is alles toegestaan. Je mag met de nummers weer eigen muziek maken en die vervolgens onder dezelfde condities ook weer terug uploaden en aanbieden. Geweldig! Creativiteit laat zich niet dicteren door een industrie. En de topartiesten laten zien hoe het ook kan op internet! En o ja: ik had van dit initiatief gehoord via Ome Punkey! ;)
Ik kan me herinneren dat we hier zaterdagavond onder het genot van veel te veel drank over hebben zitten ouwehoeren. Ik zei toch dat het goeie muziek was! Maar de vraag blijft: Hoe kun je als opstartende artiest toch voldoende en effectief gebruik maken vanhet Creative Commons License? En er dus geld mee verdienen?
Inderdaad: credits gaan naar Ome Punkey voor dit onderwerp. Overigens is de oplossing om uiteindelijk toch geld te verdienen op deze basis heel simpel. Laat het zo zijn dat een artiest z’n muziek uitsluitend via het net aanbiedt; gratis downloadbaar. Dan zal er, bij gebleken kwaliteit en het leveren van een topproduct, uiteindelijk een keer een ‘online hit’ gaan ontstaan. Een beetje boekingsbureau zal dan vanzelf geld willen investeren om die artiest rond de wereld te laten toeren. En dat is waar tot op de dag van vandaag zelfs de Stones nog geld mee verdienen: toeren. Live on stage. Stadions vol mensen. Kassa! Bovendien zullen de songs die een hit maken op het net, uiteindelijk ook gewoon weer via de radio en tv gedraaid gaan worden. En daar worden weer royalties over afgedragen, ook een bron van inkomsten, want het mechanisch weergeven van muziek mag juridisch alleen maar als er een ‘fee’ over wordt afgedragen. Kort en goed: mogelijkheden te over. Het net biedt nu al jaaaaaaren alle denkbare opties om snel en goedkoop miljoenen uren luisterplezier te distribueren. Uit dat principe moet geld te maken zijn. Het wachten is op de eerste online hit die uiteindelijk de radio haalt en dan toch weer een publiek op gaat leveren dat naar de platenzaak loopt om ‘die hit van internet’ te gaan bestellen. Het is dus niet zozeer een kwestie van kijken naar de onmogelijkheden in dezen, nee het is een kwestie van kijken naar de mogelijkheden die de moderne techniek ons biedt. Toen de musicassette werd geintroduceerd schreeuwde de muziekindustrie ook moord en brand. ‘Hometaping is killing music’ stond er op de LP-hoes. Niets is minder waar gebleken. Een Creative Commons license is slechts het begin van een glansrijke ‘live-carriere’. Wie in levende lijve optreedt voor publiek maakt net als onze inmiddels steenrijke cabaretiers genoeg knaken om er dik van te kunnen leven.
Creative Commons License Rulez…
Hee, dat is leuk! Fijne muziek ook, trouwens. Ik ben zo vrij geweest om er een logje over te schrijven, vanzelfsprekend met bronverwijzing. Dank voor de tip!